கிராமம் !

இயற்கை அன்னை வரைந்து வைத்த வண்ண ஓவியம் !

மொழியில்லாமல் படைக்கப் பட்ட குட்டி காவியம் !

மேதை புலவர் பலர் இதை பாடி வைத்த பாக்கள் ஆயிரம் !

அதை நானும் கொஞ்சம் பாடிட வழிகள் தந்திடும் !

கசந்த வேப்பங்குச்சி ஒடித்து பல் துலக்கி,

கிணற்றில் மீன்களோடு சேர்ந்து குளித்து,

மணக்கும் பழயசாதம் வத்தலோடு உண்டு,

ஆரோக்கியமாய் வாழ்பவர் பல கோடி இங்கு உண்டு !

கருவாச்சியின் நெற்றிப் பொட்டு, தமிழ் கலாச்சாரத்தை காட்டும் !

அவள் அணியும் நெய்தல் பட்டு, தமிழ் கலையின் வளத்தை பாடும் !

பாமரன் சுத்தும் மூங்கில் சிலம்பு, தமிழ் மகனின் வீரத்தை போற்றும் !

அவன் செய்யும் தண்ணீர் பானை, மண்ணுக்கும் உயிர் ஊட்டும் !

பாட்டிசைக்கும் காற்றும்,

கேட்டசையும் நாற்றும்,

என்னை கூட கொஞ்சம்,

ஆடச் சொல்லி கேட்கும் !

மேகம் மூடும் மலையும்.

வெட்டி வைத்த குளமும்,

நிசப்தமான இரவும்,

என்னை ஆதிவாசியை மாற்றும் !

வரவேற்பு வலயம் போடும் தென்னை,

கொலுசு பொட்டு கொள்ளும் பெண்ணை,

காதலிக்கச் சொல்லி கேட்கும் என்னை !

எடுத்து நெற்றியில் இட்டுக்கொள்ளத் தோணும் !